با کمال تأسف مدتی است که در مجالس دینی و حتی مصلی های نمازجمعه باب شده که مجریان ، مکبّران و مداحان از لفظ “قائم” به جهت برخاستن مردم از جای خود و تغییر مکان آنها استفاده می کنند ، خوب است بدانیم که شأن حضرت صاحب الامر^{عجل الله فرجه} اجلّ از این است که برای بلند کردن مردم ، از نام حضرت ، استفاده ابزاری نماییم چرا که بر اساس روایات ، فلسفه ایستادن با شنیدن نام “قائم”  ؛ تجلیل از ایشان و ابراز ارادت است نه جا به جا نمودن مردم و تغییر مکان یا منظم کردن صفوف نماز ، در ضمن اینچنین جابجا نمودن مردم که معمولاً با بی حوصلگی و عدم رغبت نمازگزاران نیز همراه است به مرور زمان باعث دلزدگی و فراری بودن از شنیدن نام “قائم” میگردد… 

حجة ، منتظر ، صاحب الامر ، بقیة الله ، صاحب الزمان ، مهدی و قائم از اسامی و القاب امام دوازدهم ؛ حضرت مهدی موعود^{علیه السلام} است که در میان شیعیان مرسوم است که با شنیدن نام خاص حضرت یعنی کلمه  “قائم” (نه همه اسامی دیگر) بر جای خود می ایستند و به قصد احترام ، دست راست بر روی سر  می گذارند ، البته می دانیم که برخاستن به هنگام شنیدن نام قائم ، واجب نیست و امری است اخلاقی و مستحب.

درباره فلسفه برخاستن و دست بر سر گذاشتن ، روایاتی ذکر شده که علت آن را هم بیان می کند، (البته خود این روایات دلیل و منبع برای اصل این کار هم می تواند باشد) :

نقل شده است که در حضور امام رضا^{علیه السلام} کلمه “قائم” گفته شد  ، حضرت برخاست و سر خود را به سوی زمین خم کرد، پس از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: «اللهم عجل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزیزاً»^{منتهی الامال، ج 2، ص 490} خداوندا بر فرجش شتاب کن و راه ظهور و نهضتش را آسان گردان.

از امام صادق (ع) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود: براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‏آمیز مى‏کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید .

منبع: http://www.firouzi.org/?p=3205